De twee woorden die mijn ervaring van het leven het beste omschrijven zijn verwondering en verbinding.

Elke dag ben ik vol verwondering, over de manier waarop mensen, jong en oud, in het leven kunnen staan, hoe zij over zichzelf en anderen denken en hoe ze zich staande houden in een snel veranderende wereld. Dat levert soms absurde situaties op, maar het zorgt er ook voor dat we weer terug gaan naar de basis. Enerzijds is iedereen voor zichzelf bezig en kan het niet gek genoeg, anderszijds willen we weer terug naar klein en overzichtelijk, zijn we op zoek naar zingeving, een diepere werkelijkheid dan de zichtbare. De belofte die uitstijgt boven ‘is dit het nou?’ en de zoektocht naar gezien worden, begrepen worden.

Elke dag herken ik verbindingen, tussen gebeurtenissen toen en nu, tussen verhalen van vroeger en verhalen van nu, tussen teksten in verschillende vormen, maar met eenzelfde boodschap.

Zoals je kunt lezen op ‘Over mij’ ben ik onder andere predikant bij de Doopsgezinde Gemeente Zeist. Ongeveer één tot twee keer per maand ga ik daar (of elders in het land) voor in een zondagse viering. Eén van de onderdelen van zo’n viering is de overdenking. Aan de hand van een (Bijbel) verhaal of andere tekst probeer ik mijn gedachte te verwooirden over wat die tekst kan betekenen voro ons in ons eigen leven hier en nu. Veel Bijbelteksten zijn 2000 jaar oud, en de wereld zag er toen heel anders uit. Ook is er van veel verhalen in de Bijbel niet te zeggen hoe historisch waar ze zijn, maar toch zit er in die verhalen wel veel waarheid die ook wat te zeggen heeft.

Als ik een tekst lees, uit de Bijbel of uit een ander boek, dan doet dat wat met mij. Ergens gaat er iets in mij van binnen ‘aan’. Wat dat precies is, weet ik niet. Het gebeurt gewoon. Beelden en gedachten, muziek en verhalen, herinneringen en associaties dienen zich aan en ik zie verbanden tussen verschillende zaken die op het eerste oog niets met elkaar te maken lijken te hebben.

Veel mensen zullen dit inspiratie noemen denk ik. Bij mij uit zich dat dus op die manier: verbindingen laten zien. Die verbindingen vormen zich gaandeweg tot een verhaal, tot een overdenking. Daarbij zijn ook de andere onderdelen van een viering van belang: de muziek, de liedjes die we met elkaar zingen, de gebeden en de stiltes (ik houd van stilte) en andere woorden die een plek in de viering hebben. Alles bij elkaar vormt dit tot een samenhangend geheel, waarin alle onderdelen elkaar verdiepen en aanvullen. Op de pagina ‘Overdenken’ deel ik graag wat overdenkingen met je en de teksten waarop ik ze baseerde. MIsschien kunnen mijn woorden je inspireren.